Yoroi – zbroja samurajska

Po raz pierwszy ō-Yoroi pojawiła się w połowie X wieku, w późnym okresie Heian. Była powszechnie stosowana podczas wojny Genpei w XII wieku. Główne elementy tej zbroi zostały zaprojektowane dla kawalerii oraz łuczników. Zbroja ō-Yoroi była ciężka i nie pozwalała na taką swobodę ruchu jak jej odpowiednik do-maru, dlatego też, pancerz ten nie był powszechnie wykorzystywany w XV wieku kiedy to w walkach w Japonii wykorzystywana była głównie piechota.

ō-Yoroi – (dosł. wspaniała zroja)

W większości przypadków O-Yoroi była używana przez bogatych samurajów o wyższym statusie społecznym – najczęściej dowódców i generałów, którzy poruszali się na koniach. Niżsi rangą żołnierze mieli pancerz, który był podobny do ō-Yoroi. Składał się on z mniejszej ilości elementów oraz był lżejszy i znacznie skromniej zdobiony.

Większość dostępnych obecnie informacji na temat ō-Yoroi opiera się na pancerzach, które zostały zdeponowane w świątyniach w formie ofiary lub były przechowywane przez potomków użytkownika owej zbroi. Tylko osoby majętne mogły pozwolić sobie na taki luksus, stąd posiadane informacje odzwierciedlają głównie bogato zdobione zbroje. Wiele z oryginalnych ō-Yoroi nadal istnieje, lecz wiele egzemplarzy zostało utraconych lub uszkodzonych. Przykłady ō-Yoroi można znaleźć w muzeach w różnych częściach świata. Istnieje również kilka egzemplarzy ō-Yoroi wystawionych w sanktuariach Shinto, w których były przechowywane i chronione przez wieki.

Budowa Yoroi
Kabuto

Części Kabuto:

• Tehen – otwór na czubku hełmu służył on do przeciągania włosów które nie mieściły się pod hełmem.
• Hachi – kopuła hełmu, miała okrągły kształt i była ciężka.
• Fukigaeshi – pozwala na zawieszanie Shikoro.
• Shikoro – do tylniej części hełmu przymocowano od trzech do siedmiu ruchomych płytek które miały na celu chronić kark.
• Mabisashi – daszek do ochrony części twarzy i przed promieniami słońca.

Pozostałe części Yoroi:

• Sode – naramienniki, wykonane z lakierowanej skory lub metalowej płyty. Na niej mocowano rzędy łusek związanych między sobą grubymi jedwabnymi nićmi.
• Hato o no ita – ochraniacz lewej pachy. Zwykle mniejszy od prawego i bogato zdobiony.
• Kote – rękawice.
• Do – ochraniacz tułowia.
• Haidate – ochrona ud, w postaci fartucha z materiału, którego dolna połowa pokryta była płytkami.
• Sume ate – ochraniacz kolan i goleni.
• Kyahan – ochraniacz w kształcie łydki, łączy się z nagolennikami.
• Tsurumaki – futrzane buty podbite jedwabiem.
• Kusazuri – osłona dolnych partii ciała.
• Sendan no ita – ochraniacz prawej pachy.
• Nodowa – ochrona szyi i gardła w postaci płyty w kształcie litery „u” pokrytej drobnymi płytkami powiązanymi ze sobą.

Na podstawie artykułu, opracował Dawid Gmerek.